Audiencja Generalna Ojca Świętego Franciszka

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

Jutro jest Wielki Czwartek. Po południu Mszą Świętą Wieczerzy Pańskiej, rozpocznie się Triduum Paschalne męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, będące zwieńczeniem całego roku liturgicznego.

Tridum Paschalne rozpoczyna się upamiętnieniem Ostatniej Wieczerzy. Jezus, w przeddzień swojej męki, ofiarował Ojcu swoje ciało i krew pod postaciami chleba i wina, przekazując je jako pokarm dla Apostołów, nakazując im też, aby w utrwalali pamięć o tej ofierze. Ewangelia tej uroczystości, przypominajac obrząd obmycia nóg, wyraża to samo znaczenie Eucharystii, choć z innej perspektywy. Jezus – jako sługa – obmywa nogi Szymona Piotra i pozostałych jedenastu uczniów (J 13,4 do 5). Tym proroczym gestem, wyraża On sens swojego życia i swojej męki, jako służbę Bogu i innym: “Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć” (Mk 10:45)

To stało się również podczas naszego chrztu kiedy łaska Boża obmyła nas z grzechu, a my przyoblekliśmy się w Chrystusa (Kol 3:10). Dzieje się tak za każdym razem kiedy upamiętniamy Pana w Eucharystii: jednoczymy się z Chrystusem Sługą, chcąc być posłusznymi jego przykazaniu, abyśmy się wzajemnie miłowali, tak jak On nas umiłował. (J 13:34; 15:12). Jeśli przychodzimy do Komunii Świętej, nie będąc prawdziwie przygotowanymi by sobie nawzajem obmywać stopy, nie rozpoznamy Ciała Pańskiego.

W liturgii Wielkiego Piątku rozważamy tajemnicę śmierci Chrystusa i adorujemy Krzyż. W ostatnich chwilach życia, przed oddaniem swojego Ducha Ojcu, Pan Jezus powiedział: “Wykonało się” (J 19:30). Co oznacza to słowo? Oznacza, że dzieło zbawienia dokonało się, że wszystkie Pisma znajdują swoje wypełnienie w miłości Chrystusa, w Baranku ofiarnym. Jezus, swoją ofiarą, przemienił największą niesprawiedliwość w największą miłość.

Od początku wieków są mężczyźni i kobiety, którzy świadectwem swojego życia odzwierciedlają promień tej miłości: doskonałej, pełnej, czystej. Pragnę przypomnieć heroicznego świadka naszych czasów, ks. Andrea Santoro, kapłana diecezji rzysmkiej i misjonarza w Turcji. Na kilka dni przed tym jak został zamordowany w Trabzon, napisał: “Jestem tutaj, aby żyć pośród tych ludzi i umożliwić Jezusowi by tu żył ofiarując mu moje ciało… Stajemy się zdolni do zbawienia tylko poprzez ofiarowanie własnego ciała. Zło tego świata jest niesione, a ból dzielony  kiedy przyjmujemy go w swoim ciele, aż do końca, tak, jak Jezus ” (A. Polselli, Don Andrea Santoro. Dziedzictwo, Citta’ Nuova, Rzym 2008, s. 31). Ten przykład, jak i wiele innych, dodaje nam sił byśmy ofiarowali nasze życie jako dar miłości wobec naszych braci, na wzór Jezusa.

Wielka Sobota to dzień, w którym Kościół kontempluje “spoczynek” Chrystusa w grobie, po tym jak zwyciężył w bitwie pod krzyżem. W Wielką Sobotę Kościół, po raz kolejny utożsamia się  z Maryją: cała jego wiara jest w Niej zawarta, w pierwszej i doskonałej wierzącej. W ciemności, która otacza stworzenie, Maryja zostaje sama, aby podtrzymywać płomień wiary i nadziei wbrew nadziei w zmartwychwstanie Jezusa.

W wielkiej Wigilii Paschalnej, w której ponownie rozbrzmiewa Alleluja, świętujemy zmartwychwstałego Chrystusa centrum i koniec wszechświata i historii; przychodzimy pełni nadziei  oczekując na powrót Jezusa, kiedy Wielka Noc objawi się w pełni.

Czasem ciemność nocy wydaje się przenikać duszę; czasami myślimy, “teraz już nie można nic zrobić”, a serce nie znajduje siły by kochać… Ale właśnie w tej ciemności, Chrystus zapala ogień Bożej miłości: wówczas blask rozprasza mrok i zwiastuje nowy początek. Kamień bólu został odsunięty, pozostawiając miejsce dla nadziei. Oto największa tajemnica Paschy! W tę świętą noc, Kościół przekazuje nam światło Zmartwychwstałego Chrystusa, bo nie ma już w nas żalu tych, który mówią  „teraz …”, ale jest nadzieja tych, którzy są otwarci na teraźniejszość pełną przyszłości. Chrystus pokonał śmierć a wraz z Nim także i my.  Jako chrześcijanie jesteśmy powołani, by być stróżami poranka, którzy potrafią rozpoznać znaki zmartwychwstałego Pana, podobnie jak uczyniły to kobiety i uczniowie, którzy o świcie, pierwszego dnia tygodnia przybyli do grobu.

Drodzy bracia i siostry:  w tych dniach Świętego Triduum, nie ograniczajmy się do upamiętnienia męki Pana, ale wejdźmy w tę tajemnicę, uczyńmy jego uczucia i jego postawę- naszą, jak zaprasza nas do tego Św. Paweł Apostoł. “To dążenie niech was ożywia, ono też [było] w Chrystusie Jezusie.” (Flp 2,5). Wówczas nasza Pascha będzie “dobrą Paschą.”

Streszczenie po polsku

Drodzy bracia i siostry,

Przed nami Triduum Paschalne męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa – kulminacja całego roku liturgicznego. Rozpocznie się ono jutro, Mszą św. Wieczerzy Pańskiej. Jezus, w przeddzień swojej męki ofiarował Ojcu swoje ciało i krew pod postaciami chleba i wina, a dając je apostołom za pokarm, nakazał im, by zawsze sprawowali tę ofiarę na Jego pamiątkę. Przypominając obmycie stóp liturgia wyraża sens życia Jezusa i Jego męki: „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć” (Mk 10,45).

W liturgii Wielkiego Piątku rozważamy tajemnicę śmierci Chrystusa i adorujemy krzyż. W ostatnich chwilach życia, zanim oddał Ojcu ducha, Jezus powiedział: „Wykonało się!” (por. J 19,30). To słowo oznacza, że dokonało się dzieło zbawienia, że wszystkie Pisma znajdują swoje całkowite wypełnienie w miłości Chrystusa, Baranka złożonego w ofierze. Jezus poprzez swoją ofiarę przemienił największą niesprawiedliwość w największą miłość.

Wielka Sobota to dzień, w którym Kościół rozważa „spoczynek” Chrystusa w grobie po zwycięskiej walce na krzyżu. Kościół po raz kolejny utożsamia się z Maryją: w ciemności otaczającej stworzenie pozostaje Ona sama, podtrzymując z nadzieją płomień wiary w zmartwychwstanie Jezusa.

We wspaniałej Wigilii Paschalnej, w której na nowo rozbrzmiewa Alleluja, celebrujemy zmartwychwstałego Chrystusa, centrum i cel wszechświata i historii; pełni nadziei czuwamy, oczekując Jego powtórnego przyjścia, kiedy Pascha ukaże się w pełni.

Słowa Ojca Świętego do Polaków

Serdeczne pozdrowienie kieruję do Polaków. Drodzy bracia i siostry, w tych dniach Triduum Sacrum, przeżywając na nowo mękę naszego Pana, wejdźmy w tajemnicę i podejmijmy zachętę apostoła Pawła: „Niech was ożywiają uczucia znamienne dla Jezusa Chrystusa” (Flp 2,5). Wtedy nasze Święta będą dla nas „dobrą Paschą”.

Jutro przypada dziesiąta rocznica śmierci św. Jana Pawła II. Wspominamy go jako wielkiego świadka Chrystusa cierpiącego, umarłego i zmartwychwstałego, i prosimy go, aby wstawiał się za nami, za rodzinami i za Kościołem, by światło zmartwychwstania rozjaśniało wszelkie mroki naszego życia, i napełniało na radością i pokojem. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Tłumaczenie: Radio Maryja / Radio watykańskie