Anioł Pański z Ojcem Świętym Benedyktem XVI

Drodzy bracia i siostry!

Dziś, w pierwszą niedzielę Adwentu, Kościół rozpoczyna nowy rok liturgiczny, nową wędrówkę wiary, która z jednej strony wspomina wydarzenie osoby Jezusa Chrystusa, a z drugiej jest otwarciem się na to jej ostateczne dopełnienie. I taką właśnie podwójną perspektywą naznaczony jest czas Adwentu, w którym spoglądamy zarówno na pierwsze przyjście Syna Bożego, kiedy to On narodził się z Dziewicy Maryi, jak również na Jego chwalebne przyjście, kiedy przyjdzie „sądzić żywych i umarłych”, jak wyznajemy w Credo. Pragnąłbym się teraz na chwilę zatrzymać nad tym zachwycającym tematem „oczekiwania”, gdyż jest to temat głęboko ludzki, w którym, jak można by to wyrazić, wiara staje się jednością z naszą cielesnością i naszym sercem.

 

 

Oczekiwanie, spodziewanie się czegoś jest wymiarem, który przenika całe nasze życie osobiste, rodzinne i społeczne. Oczekiwanie jest obecne w tysiącach sytuacji, od tych najmniejszych, najbardziej banalnych, do tych najważniejszych, które ogarniają nas całkowicie i do głębi. Myślimy na przykład o oczekiwaniu dziecka przez małżonków; o czekaniu na krewnego lub przyjaciela, który z daleka przyjeżdża nas odwiedzić; myślimy o młodym człowieku, który czeka na rezultat decydującego egzaminu lub rozmowy w sprawie zatrudnienia; w relacjach uczuciowych – o czekaniu na spotkanie z ukochaną osobą, o czekaniu na odpowiedź na list albo przyjęcie przeprosin… Można by powiedzieć, że człowiek żyje, dopóki czeka, dopóki w jego sercu żyje nadzieja. I na podstawie swoich oczekiwań człowiek poznaje siebie: naszą „strukturę” moralną i duchową mierzy się tym, czego oczekujemy, tym, czego się spodziewamy.

Każdy z nas, zwłaszcza w tym Okresie, który przygotowuje nas do Bożego Narodzenia, może postawić sobie pytanie: czego ja oczekuję? Ku czemu, w tej chwili mojego życia ukierunkowane jest moje serce? To samo pytanie można postawić na poziomie rodziny, wspólnoty, narodu. Czego my razem oczekujemy? Co łączy nasze pragnienia, co czyni je wspólnymi? W czasie poprzedzającym narodzenie Jezusa, oczekiwanie Mesjasza w Izraelu było bardzo intensywne, oczekiwano Mesjasza, czyli tego Konsekrowanego, potomka króla Dawida, który by wreszcie uwolnił lud od wszelkiej niewoli moralnej i politycznej i odbudował królestwo Boże. Ale nikt nigdy nie mógł sobie wyobrazić, że Mesjasz mógłby narodzić się ze skromnej dziewczyny, jaką była Maryja, narzeczona sprawiedliwego Józefa. Nawet Ona nigdy o tym nie mogłaby pomyśleć, chociaż w Jej sercu oczekiwanie na Zbawiciela było tak wielkie; Jej wiara i Jej nadzieja były tak żarliwe, że mógł On znaleźć w Niej godną matkę. Zresztą, sam Bóg przygotował Ją, przed wiekami. Istnieje tajemnicza łączność miedzy oczekiwaniem Boga i oczekiwaniem Maryi, stworzenia „pełnego łaski”, całkowicie przejrzystego dla Bożego planu miłości.

Uczmy się od Niej, Niewiasty Adwentu, przeżywać każdy gest codzienności w nowym duchu, z uczuciem głębokiego oczekiwania, które tylko przyjście Boga może napełnić.

Po polsku:

Pozdrawiam wszystkich Polaków. Wczoraj, Nieszporami i czuwaniem w intencji poczętego ludzkiego życia rozpoczęliśmy Adwent: czas przygotowania do świąt Bożego Narodzenia. Razem z Maryją, która z miłością oczekiwała narodzin Bożego Dziecięcia trwajmy na modlitwie, dziękując Bogu za dar życia, prosząc o opiekę nad każdym ludzkim istnieniem. Niech przyszłością świata stanie się cywilizacja miłości i życia. Z serca wam błogosławię, a szczególnie rodzicom oczekującym potomstwa.

Po francusku:

W tę pierwszą niedzielę Adwentu, drodzy pielgrzymi języka francuskiego,
rozpoczął się nowy Rok liturgiczny. Przypomina on nam, że Jezus Chrystus
odwiecznie obecny w naszym życiu, wypełnia dla nas swoje dzieło Odkupienia za pośrednictwem Liturgii Kościoła. W tych dniach, gdy modlimy się szczególnie o poszanowanie życia nienarodzonego, niech Maryja Dziewica, która przyjęła w swoim łonie Słowo Boże, pomoże nam otworzyć nasze serca na światło Jej Syna, który przychodzi. Życzę wszystkim dobrej niedzieli i radosnego czasu Adwentu!

Po angielsku:

Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów języka angielskiego zgromadzonych dzisiejszej modlitwie Anioł Pański. Dzisiaj chrześcijanie rozpoczynają nowy Rok liturgiczny wraz z początkiem Adwentu, który jest czasem przygotowania do obchodów misterium Wcielenia. Niech przez łaskę Bożą nasza modlitwa, pokuta i dobre uczynki pełnione w tym czasie, przygotują nas prawdziwie na spotkanie z Panem twarzą w twarz. Dla was i dla waszych rodzin proszę o Boże dary mądrości, mocy i pokoju.

Po niemiecku:

Serdeczne Szczęść Boże kieruję do wszystkich pielgrzymów i turystów z krajów niemieckojęzycznych. Dzisiejszą niedzielą wchodzimy w okres Adwentu. Jest to święty czas oczekiwania na spotkanie z Chrystusem Zbawicielem. On nieustannie pragnie doświadczanemu cierpieniem światu przynieść zbawienie, pokój i miłość. Otwórzmy nasze serca i przygotujmy się poprzez przyjmowanie Sakramentów św. na spotkanie z naszym Zbawicielem i Królem.