Adwent: Wgląd we własne serce przygotowaniem na przyjście Chrystusa

„Żaden człowiek nie zrozumie nas tak, jak Bóg potrafi zrozumieć. On wie, że my potrzebujemy pomocy, nawrócenia. Jezus Chrystus jest dowodem tego, że Bóg się nie oddalił, że Bóg nie uciekł i nie zostawił nas na pastwę losu” – rozmowa z ks. Rafałem Kusiakiem, wikariuszem diecezji sandomierskiej.

Wielu ludzi nie wie, co oznacza słowo Adwent. Jak mamy je rozumieć – najprościej rzecz ujmując?

Słowo Adwent pochodzi z łacińskiego słowa „adventus” i oznacza „przyjście”, czyli poprzez Adwent my przygotowujemy się na przyjście Jezusa Chrystusa, który ma się narodzić. Okres Adwentu jest czasem oczekiwania, przygotowywania się na tę chwilę, na ten radosny moment, dlatego nie jest  to wcale smutny czas, tylko wręcz przeciwnie – jest radosnym czasem oczekiwana, przygotowywania się.

Jeżeli czekamy na przyjście nowonarodzonego Chrystusa, w takim razie po co nam Jezus? Po co nam Bóg i Jego przyjście? Jak ono zmienia rzeczywistość naszego życia?

Powiedziałbym, że my nie tyle przez Adwent czekamy na przyjście Pana Jezusa, ile przygotowujemy się. Jeżeli mówimy, że czekamy na przyjście Pana Jezusa, to tak jakbyśmy byli już gotowi, a Adwent jest przecież okresem, w którym my mamy się przygotować. Chodzi o przygotowanie nie tyle zewnętrzne – poprzez jakiekolwiek zakupy, przygotowanie do świąt w gronie rodzinnym – ale przygotowanie serca na spotkanie z Jezusem Chrystusem, który pragnie być towarzyszem naszego życia. On chce być obecny między nami i Święta Bożego Narodzenia i Adwent są uświadomieniem tej prawdy, że Bóg jest stale obecny w świecie i pośród nas; że chce być z nami. Słowo Emmanuel oznacza „Bóg z nami”, także Jezus Chrystus chce pokazać, że On nigdy nas nie opuszcza. My, poprzez Adwent, mamy się przygotować na ten moment. Jeżeli będziemy już gotowi sercem i faktycznie wiara jest w nas taka, że jestem pewny, że Jezus Chrystus jest w moim życiu, to faktycznie pozostaje mi tylko czekanie. Wydaje mi się, że jako chrześcijanie zawsze musimy się przygotowywać, powracać do Boga, nawracać się, bo przecież jesteśmy słabi, popełniamy grzechy. To też wymaga od nas wiele trudu, żeby uświadamiać sobie tę prawdę, że Bóg jest z nami, każdego dnia obok nas.

Jak w takim razie możemy się dobrze przygotować na przyjście Pana Boga do nas również w te święta, czyli co zrobić, aby „chwycić” tego Pana Boga, „chwycić” coś od Niego dla siebie w tym czasie?

Warto sobie tutaj wyobrazić taką sytuację, kiedy ktoś do mnie przychodzi, a ja mam świadomość, że ktoś przychodzi do mnie w gościnę. Przygotowuję się jak najlepiej. Zresztą, nie mogę się doczekać tego spotkania. Przygotowuję się też od tej strony zewnętrznej, bo chcę jak najlepiej wyglądać, wypaść, zaprezentować się tej osobie, którą zaprosiłem i która za chwilę przyjdzie. Również przygotowuję się mentalnie, tzn. o czym będę rozmawiał z tą osobą, jak spędzę z nią czas. My na tym się skupiamy, kiedy kogoś oczekujemy. W Bożym Narodzeniu, żeby jak najlepiej przeżyć okres Adwentu i przygotować się na to przyjście Pana Jezusa, my musimy zrobić wgląd w swoje serce tzn. popatrzeć nawet w przeciągu jednego roku, jak wyglądał nasz poprzedni rok, jak zmieniło się nasze życie przez ten rok. Czy ja faktycznie przez ten rok zbliżyłem się do Pana Boga, czy może dalej jestem takim samym grzesznikiem albo coś gorszego jeszcze dzieje się z moim sercem, z moją duszą. Tu chodzi o to, aby przygotować serce, czyli zastanowić się, czy ja przypadkiem nie krzywdzę ludzi obok siebie. Jezus Chrystus wymaga od nas tego, żeby przygotować się na to spotkanie, ale z sercem czystym, czyli my musimy sobie uświadomić w czasie Adwentu, że jesteśmy słabymi i grzesznymi ludźmi i musimy popatrzeć teraz, czy przypadkiem ten grzech nie bierze góry nad naszym życiem w relacjach np. z drugim człowiekiem. Wielu ludzi nie przygotowuje się odpowiednio do świąt, ponieważ gdzieś tam w sercu czują jakąś urazę do jakiegoś bliźniego, żyją w gniewie, brakuje przebaczenia między nimi. To są takie główne powody, które sprawiają, że człowiek nie zmienia nic w swoim życiu. Jezus Chrystus chce powiedzieć nam: zmień teraz swoje życie, przyjdź z czystym sercem do mnie i złóż swoje ofiary tak, jak czynili to mędrcy ze Wschodu. My z czystym sercem i czystą intencją, czyli z taką radością chrześcijańską i miłością do drugiego człowieka i do Boga, musimy przyjść do Niego i wtedy złożyć Mu to, co mamy najlepszego – również dar naszej wdzięczności. Dlatego też Adwent – mam wrażenie –często jest kojarzony jako okres pokutny, bo nie ma zabaw, imprez. Może tylko dlatego taki jest, ponieważ my mamy skupić się w nim na tym, żeby robić sobie wgląd w serce, a nie żeby zajmować się krzątaniem: jakimiś porządkami, robieniem zakupów czy kupowaniem prezentów. Skupić się na sercu tzn. zapytać, czy ja jestem gotowy? Czy już pozałatwiałem wszystkie sprawy? Czy rozwiązałem już wszystkie grzechy w swoim życiu? Takie, które jakoś mnie też niszczą, dławią i też przeszkadzają mi w relacji do Pana Boga.

Kim jest zatem człowiek dla samego Boga, jeśli Bóg postanawia przyjść do niego po to, aby wyciągnąć go z tego grzechu, o którym Ksiądz mówił?

Przede wszystkim człowiek jest dzieckiem Pana Boga i tak naprawdę nie mamy tutaj nawet ziemskiego porównania do tej relacji dziecka z ojcem. My mamy często różne porównania ojca względem dziecka. Bóg jest miłością – to jest najwyższa miłość i wzór miłości. Żaden człowiek nie potrafi kochać tak, jak kocha Bóg. Żaden człowiek nie zrozumie nas tak, jak właśnie Bóg potrafi zrozumieć. Pan Bóg wie, że my potrzebujemy pomocy, nawrócenia. Potrzebujemy przecież szczęścia, a skoro Bóg jest dawcą szczęścia i sam jest szczęściem, miłością, dobrocią, to gdzie mamy szukać tego właśnie szczęścia, tej dobroci i miłości, jak nie tylko u Boga. Dlatego Jezus Chrystus przychodzi po to, aby pokazać nam, że On chce dać nam szczęście, On chce dać miłość i dobroć. Jezus Chrystus jest dowodem tego, że Bóg się nie oddalił, że Bóg nie uciekł i nie zostawił nas na pastwę losu i że nie wystawił nas na jakieś próby przeciwko złemu duchowi, żebyśmy sami radzili sobie z pokusami i grzechami. Wręcz przeciwnie, pokazuje nam, że Jezus Chrystus przychodzi po to, żeby nas z tego wyzwolić, żeby nas uwolnić z grzechu, więc to jest niesamowita relacja miłości Boga do człowieka. To pokazuje też dobrze scena drogi krzyżowej Pana Jezusa, gdzie On idzie na krzyż za nasze grzechy i przebacza każdemu człowiekowi. To jest niesamowite. Ilu z nas jest w stanie przebaczyć komuś, kto nas skrzywdził? Adwent jest właśnie takim czasem, że my mamy przyjąć tę postawę Jezusa Chrystusa i nauczyć się tej prawdziwej miłości Boga do człowieka.=

Na co Ksiądz sam czeka w obliczu nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia?

To jest ciekawe pytanie. Szczerze powiedziawszy, czekam każdego dnia przez całe swoje życie i próbuję sobie wciąż uzmysławiać i przypominać o tym, że czekam na to, aby Jezus Chrystus działał we mnie i przeze mnie. Jeżeli mam na coś czekać i o coś prosić Pana Boga to o to, żeby On przychodził do mojego serca i je przemieniał. Tylko sercem otwartym na Pana Boga, czyli sercem czystym, wolnym od grzechów jestem w stanie dawać świadectwo wiary i być dobrym uczniem Jezusa Chrystusa. Jeżeli ktoś chce dać piękne świadectwo swojego życia, to bez Boga zawsze będzie miał pod górkę, zawsze będzie miał jakiś problem, pojawi się egoizm, jakaś pycha. Dlatego, jeżeli chcemy dać piękne świadectwo swojego życia, to tylko z Jezusem Chrystusem. Mówmy wtedy: „Panie Jezu, który się rodzisz, proszę Cię, abyś się narodził także i w moim sercu. Abyś przemieniał to serce na lepsze, aby było bliższe Tobie i bliższe drugiemu człowiekowi.”

Dziękuję za rozmowę