Szef MON odsłonił tablicę poświęconą Julianowi S. Kulskiemu
Szef MON Antoni Macierewicz odsłonił w Warszawie tablicę poświęconą Julianowi S. Kulskiemu. Kulski podczas I wojny był żołnierzem Legionów Polskich, w międzywojniu zastępcą prezydenta Stefana Starzyńskiego, w czasie II wojny komendantem Cywilnej Obrony Warszawy.
Tablicę minister obrony narodowej odsłonił we wtorek wspólnie m.in. z Julianem Kulskim, synem bohatera upamiętnienia.
„To wielki honor, ale i wielkie wzruszenie móc dzisiaj odsłonić tablicę jednego z największych, ale i najmniej znanych bohaterów okupowanej Warszawy. Tego miasta niezłomnego, niezwyciężonego, tego miasta, którego ducha tak znakomicie oddawało wspaniałe życie Juliana Spitosława Kulskiego. Działacza niepodległościowego, samorządowca, polityka i wreszcie niezwykłego konspiratora. Człowieka, który przez pięć dramatycznych lat okupacji hitlerowskiej musiał ukrywać swoją bohaterską walkę, aby Armia Krajowa, aby podziemie mogło działać, mogło istnieć, mogło zadawać okupantowi skuteczne ciosy. To była jego służba, o której nie wolno nam nigdy zapomnieć” – mówił Antoni Macierewicz.
Szef MON podkreślił, że ta tablica jest świadectwem, jak naprawdę wyglądała okupacja hitlerowska i ludzie, którzy się jej przeciwstawili.
„Ta tablica graniczy z tablicą jego najbliższego przyjaciela, jego zwierzchnika i szefa prezydenta Starzyńskiego, człowieka, który mu zlecił tę niezwykłą misję pełnienia funkcji burmistrza w ramach administracji okupanta. Ale równocześnie człowieka, który utrzymywał możliwość funkcjonowania konspiracji warszawskiej” – powiedział minister zaznaczając, że Warszawa „jak była tak jest niezwyciężona dzięki duchowi takich właśnie ludzi jak Julian Kulski”.
Julian S. Kulski (1892-1976) kształcił się w Belgii i Francji. Od młodości był zaangażowany w działalność polityczną, należał do Związku Strzeleckiego PPS-Lewicy. Podczas I wojny żołnierz Legionów Polskich, później Wojska Polskiego. Od 1927 r. był w służbie publicznej, najpierw w Ministerstwie Skarbu, od 1935 r. we władzach stolicy jako zastępca prezydenta miasta Stefana Starzyńskiego.
Podczas II wojny komendant Cywilnej Obrony Warszawy, a od października 1939 do sierpnia 1944 r., za wiedzą władz Polskiego Państwa Podziemnego, komisaryczny burmistrz miasta. Po wojnie na zlecenie władz stolicy archiwizował sprawozdania kierowanego przez siebie urzędu. Potem kierował m.in. Dyrekcją Budowy Osiedli Robotniczych.
PAP/RIRM