Przerażające dane na temat prześladowań
Zacznijmy od Syrii, która rozpala największe zainteresowanie mediów. Od początku wybuchu krwawej wojny, według danych liderów Kościoła, nawet jedna trzecia wyznawców Chrystusa mogła opuścić swoją ojczyznę.
Patriarcha katolicki Grzegorz III Laham w wywiadzie udzielonym BBC oszacował liczbę uchodźców na 450 tysięcy. W Syrii, według różnych danych, mieszka od 1,75 mln do 2 mln chrześcijan. To dane druzgocące i niestety wskazujące na stałą tendencję, która dotyczy nie tylko samej Syrii, ale wcześniej Turcji, Autonomii Palestyńskiej, Iraku. Grzegorz III Laham ma jednak nadzieję, że Kościół w Ziemi Świętej przetrwa. Patriarcha powiedział także, że prześladowanie chrześcijan wyraźnie się nasila, nie tylko w Syrii, ale na całym świecie.
To przekonanie potwierdza także najnowszy raport Pomocy Kościołowi w Potrzebie. W połowie bieżącego miesiąca brytyjskie biuro międzynarodowego dzieła katolickiego Pomoc Kościołowi w Potrzebie opublikowało raport „Prześladowani i zapomniani?”. Na 192 stronach autorzy naświetlają zjawisko niszczenia chrześcijaństwa.
Według danych PKWP sytuacja chrześcijan w wielu krajach bardzo się pogorszyła. Najgorsza sytuacja jest w Korei Północnej i Erytrei. W raporcie przyjrzano się położeniu chrześcijan w 30 krajach, m.in. w Birmie, Bośni i Hercegowinie, Egipcie, Iraku, Sri Lance czy Tanzanii. W szczególności omówiono sytuację w różnych krajach islamskich oraz w państwach, których ustroje noszą wyraźne znamiona autorytaryzmu czy totalitaryzmu. Analizowany okres obejmuje lata 2011-2013.
W większości krajów, gdzie ucisk już istniał, sytuacja jeszcze bardziej się zaostrzyła. Mało tego, spośród wszystkich przypadków łamania wolności religijnej aż 75 proc. przypadków dotyczy chrześcijan. Chrześcijaństwo jest najbardziej prześladowaną religią na świecie.
Autorzy raportu skonstatowali, że przetrwanie Kościoła w niektórych regionach świata, zwłaszcza na Bliskim Wschodzie, stoi pod znakiem zapytania. „Arabska wiosna” okazała się w rzeczy samej „arabską zimą”, prawa człowieka nie są nadal przestrzegane, a chrześcijanie znajdują się na celowniku. Przy okazji wspólnoty chrześcijańskie padają ofiarą wszelkiego rodzaju konfliktów: politycznych, ekonomicznych, społecznych i religijnych.
W rezultacie wielu chrześcijan zostało zmuszonych do emigracji. W raporcie stwierdzono, że exodus przybiera „rozmiary biblijne”.
Kościoły są palone, chrześcijan zmusza się do zmiany wiary, brutalnie atakuje się ich domy, porywa i gwałci chrześcijanki, trwa antychrześcijańska propaganda podsycana przez środki przekazu i rządy, a także nasila się dyskryminacja w szkołach i w miejscach pracy.
Największym zagrożeniem dla chrześcijaństwa jest wzrost islamskiego fundamentalizmu, którego celem jest fizyczne wyeliminowanie wyznawców Chrystusa. W reżimach komunistycznych działania totalitarnego systemu także się nasiliły. Komunistom chodzi przede wszystkim o podporządkowanie i objęcie nadzorem sumienia i wolności obywateli, rzadziej o ich eliminację, wyjątkiem jest tu oczywiście Korea Północna, gdzie chrześcijan skazano oficjalnie na śmierć. Z kolei w Chinach Komunistyczna Partia Chin pragnie za wszelką cenę podporządkować systemowi wszystkich Chińczyków i zapanować nad ich duszami, stąd m.in. utworzenie Patriotycznego Stowarzyszenia Katolików Chińskich.
W porównaniu z dotychczasowymi raportami PKWP dobrze, że pojawiły się nowe kraje, takie jak Tanzania czy Mali. Wskazuje to wyraźnie, że postępującą islamizacja dotyczy całej Afryki. W pierwszym przypadku mniejszość muzułmańska zaczyna atakować większość, czyli chrześcijan, co jest dość nowym zjawiskiem, natomiast wybuchy rebelii i wojen domowych ukazują, że spokojne dotąd koegzystowanie wyznawców islamu i chrześcijan to przeszłość.
Są oczywiście także pewne niedopowiedzenia i nie można odnieść się krytycznie do niektórych punktów najnowszej publikacji. Pytanie wywołuje np. brak obecności Demokratycznej Republiki Konga, której wojna domowa zmienia się wyraźnie w konflikt religijny prowadzony przeciwko chrześcijaństwu, Ugandy, a także Kenii. Z grupy antychrześcijańskich agresorów wypadła Kolumbia, natomiast Republika Środkowoafrykańska czy Somalia zostały zaledwie wspomniane we wstępie. Z kolei działalności Al Szabaab poświęcono uwagę przy okazji omawiania sytuacji w Jemenie, pomijając wspomniane Somalię i Kenię.
Jednak to, czego mi najbardziej zabrakło w raporcie Brytyjczyków, to fakt, że przy opisywaniu sytuacji dyskryminacji katolików na Białorusi raport nie podkreśla, że ataki te są kierowane przede wszystkim w stronę Polaków, którzy mieszkają w świecie dyktatury Łukaszenki.
Niemniej raport ten dotyczy ważnych zagadnień. Jego mocną stroną jest ukazanie, na podstawie faktów i konkretnych przypisów czy źródeł, zjawiska prześladowań w szerokiej optyce. Przede wszystkim zarysowane są prawie wszystkie źródła prześladowań, które występują w świecie islamu, hinduizmu, buddyzmu, komunizmu i dyktatur różnej maści.
Najnowszy raport brytyjskiego oddziału PKWP dostępny jest tutaj
Dr Tomasz M. Korczyński