Mija 71. rocznica zamordowania Danuty Siedzikówny ps. Inka

71. lat temu, wykonując komunistyczny wyrok śmierci wydany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Gdańsku, zamordowano Danutę Siedzikównę ps. Inka – 17-letnią sanitariuszkę 5. Wileńskiej Brygady Armii Krajowej.

Danuta Siedzikówna urodziła się 3 września 1928 r. w Guszczewinie na Podlasiu. Wychowała się w rodzinie o mocnych tradycjach patriotycznych. Mając zaledwie 15 lat, razem z siostrą Wiesławą wstąpiła do Armii Krajowej. W lipcu 1946 roku została aresztowana przez funkcjonariuszy UB i osadzona w gdańskim więzieniu. Po brutalnym śledztwie Inka została skazana na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Gdańsku. Zginęła 28 sierpnia 1946 roku o godz. 6.15 od strzału w tył głowy, z rąk dowódcy plutonu egzekucyjnego z Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Miała 17 lat.

Według wspomnień obecnego przy egzekucji ks. Mariana Prusaka, przed śmiercią „Inka” krzyknęła: „Niech żyje Polska!”.

Historyk prof. Wojciech Roszkowski zaznacza, że dla władz komunistycznych każdy partyzant, bez względu na płeć, był wrogiem, któremu należała się kara śmierci.

– Władze komunistyczne szczególnie okrutnie traktowały wszystkich partyzantów na terenach, które zostały opanowane przez Armię Czerwoną. W związku z tym komuniści nie rozróżniali, czy to były dziewczyny, czy kobiety, czy mężczyźni – mieli dostęp do broni. W przypadku Inki to szczególnie drastycznie wyszło dlatego, że ona nawet, wiadomo, opiekowała się rannym ubowcem, więc można powiedzieć pełniła swoją funkcje z takim chrześcijańskim stosunkiem do tej pracy. A ją ukarano w sposób wyjątkowo bestialski, chyba na pokaz. Myślę, że to miało zastraszyć wszystkich niezwiązanych wprost z walką zbrojną, to znaczy z strzelaniem. Bo ona nie strzelała – tłumaczy prof. Wojciech Roszkowski.

Tego samego dnia wraz z „Inką” zginął podporucznik Feliks Selmanowicz ps. „Zagończyk”. Ich szczątki zostały odnalezione przez IPN dopiero w 2014 roku. Przed rokiem w Gdańsku odbyły się uroczystości pogrzebowe bohaterów podziemia niepodległościowego. Miały one charakter państwowy.

RIRM