Historia Zgromadzenia Redemptorystów
Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela założył św. Alfons Maria Liguori 9 listopada 1732 r. w Scala koło Neapolu w celu głoszenia Ewangelii wśród ludzi ubogich i najbardziej zaniedbanych religijnie. Do realizacji tego celu założyciel opracował specjalny program misji parafialnych. Papieską aprobatę zgromadzenie otrzymało w 1749 r.
Nowa wspólnota zakonna, pomimo trudności w samym Neapolu, prężnie się rozwijała. Kolejne klasztory powstawały w Państwie Kościelnym i całych Włoszech. Rozwój redemptorystów w Europie wiąże się z osobą św. Klemensa Hofbauera, Morawianina, który założył placówki redemptorystów m.in. w Warszawie i Wiedniu. W 1832 r. redemptoryści dotarli do USA, gdzie ich apostolat rozwinął św. Jan Neumann. W drugiej połowie XIX w. zgromadzenie objęło prawie cały świat. Aktualnie jest obecne w 78 krajach, ma 40 prowincji, w których pracuje prawie 5,5 tys. redemptorystów. Wydało 4 świętych i 9 błogosławionych.
Do Polski redemptorystów sprowadził w 1787 r. św. Klemens i założył pierwszą placówkę w Warszawie. Po kasacie w 1808 r., wznowili działalność w 1824 r. w Piotrkowicach na Kielecczyźnie, jednak tylko na 10 lat. Na stałe osiedlili się w Polsce w 1883 r. w Mościskach, dzięki staraniom o. Bernarda Łubieńskiego.
Po pierwszej fundacji nastąpiły kolejne: w Tuchowie, Krakowie, Maksymówce i Warszawie, stopniowo obejmując wszystkie zabory. Zgromadzenie rozwijało się tak dynamicznie, że w 1909 r. utworzono polską prowincję.
W okresie międzywojennym polscy redemptoryści podjęli zaangażowanie misyjne w Argentynie, zaś w latach 70-tych XX wieku w Brazylii i Boliwii.
Po roku 1989 otworzyły się możliwości pracy ewangelizacyjnej w krajach byłego ZSRR, gdzie obecnie polscy redemptoryści pracują w Rosji, Kazachstanie, na Białorusi i Ukrainie.
Św. Alfons Maria Liguori urodził się w Neapolu. Był doktorem prawa kanonicznego i świeckiego. Porzuciwszy zawód adwokata, przyjął święcenie kapłańskie i założył Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela, 9 listopada 1732 roku.
W trosce o życie religijne ludu oddawał się kaznodziejstwu i apostolstwu pióra. Najważniejsze jego dzieła dotyczą teologii moralnej, w której uważany jest za mistrza. Jako biskup św. Agaty Gotów z niezwykłą gorliwością zarządzał swoją diecezją. Załamany chorobą i wiekiem poprosił o zwolnienie z tego urzędu. Powrócił do swoich współbraci zakonnych i zmarł w Pagani 1 sierpnia 1787 roku.
Beatyfikowany został przez Piusa VII, 15 września 1816 roku i kanonizowany przez Grzegorza XVI, 26 maja 1839 roku. Pius IX ogłosił go doktorem Kościoła, 23 marca 1871 roku, a Pius XII ustanowił go patronem spowiedników i moralistów, 26 kwietnia 1950 roku. Wspomnienie liturgiczne 1 sierpnia.
(źródło: Oficjalna strona internetowa Zarządu Generalnego Redemptorystów)
RIRM/ redemptor.pl